De tone-of-voice is de stijl waarin je schrijft. Niet alleen een wezenlijk onderdeel in je persoonlijke communicatie maar ook in je marketing. De manier waarop jij je doelgroep aanspreekt is een onderdeel van je merk en maakt dat mensen je herkennen. Onderschat het belang van je tone-of-voice niet, het kan mensen aantrekken of afstoten.
Zal ik jullie iets verklappen? Ik ben een beetje van de oude stempel. Misschien had je het al gezien aan de sfeer die ik nodig heb om lekker te kunnen schrijven, omringd door mooie traditionele producten als handgeschept papier, een kroontjespen om in een inktpot te dopen en als echte kroon op het werk de ex libris boekstempel.
Van pen naar computer
Mijn kindertijd bracht ik door in de jaren ´60 en herinner me de oude schoolbankjes met aan de rechterbovenhoek de inktpot die regelmatig moest worden bijgevuld. En owee als je vlekken maakte! Met een beetje geluk kon de inktlap je redden, maar had je een strenge juf of meester dan volgde een berisping of zelfs een klap. Dit was toentertijd nog toegestaan. Zelf was ik heel braaf, dodelijk verlegen en haalde hoge cijfers, waardoor ik wel een potje kon breken als er per ongeluk iets mis ging. Later ben ik gaan rebelleren en heb ik mijn braafheid wat laten varen, maar dat terzijde.
Mijn gedachtegoed is vooral gericht op vooruitgang, progressief dus
Van de oude stempel suggereert misschien dat ik ook conservatief zou zijn. Niets is minder waar. Mijn gedachtegoed is vooral gericht op vooruitgang, progressief dus. Alles wat de mensheid als geheel kan dienen, daar ben ik vóór. Ik ga zelfs mee met de tijd en ben al lang geleden overgestapt van de kroontjespen naar de balpen, vervolgens naar de typemachine – tien vingers en blind – met als voorlopig eindstation de computer. In het verlengde daarvan ook nog de iPhone en iPad. En ik moet zeggen, de voordelen zijn legio.
De tijd van typex heb ik voorgoed achtergelaten door de mogelijkheid elke typefout onzichtbaar te kunnen corrigeren. Met aanpassing van de lay-out, lettertype en grootte kun je de mooiste documenten maken. Een inktvlek komt hooguit nog voort uit een defecte printer of als de cartridge leegloopt. Dan heb ik het nog niet eens over wat er allemaal mogelijk is met foto´s en de bewerking ervan.
De grootste uitvinding is natuurlijk het internet, waardoor we wereldwijd met elkaar verbonden kunnen zijn. Draadloos zelfs. Door mijn jaarlijkse reizen naar Nepal en de vele contacten die ik daar heb opgedaan is communicatie het hele jaar door mogelijk. Ondanks de nog vaak schrijnende armoede is dit type moderniteit ook daar doorgedrongen en kunnen we desgewenst continu met elkaar in contact staan. Individueel of via sociale media. Het feit dat jij nu deze blog leest impliceert eigenlijk al dat ik je verder niets hoef uit te leggen op dit vlak.
Heimwee
Maar toch, ik heb ook heimwee. Noem het nostalgie. Met het oeverloze gebruik van alle moderne communicatiemiddelen is er iets verloren gegaan. Stap een trein of willekeurig restaurant binnen en kijk om je heen, voor zover je nog niet op je telefoon kijkt tenminste. Het merendeel van de mensen heeft alleen oog voor zijn of haar mobiel. Deze wonderlijke uitvinding heeft de massa in de ban.
Denkend met al die mogelijkheden elk ongemak te hebben uitgebannen ervaar ik zelf regelmatig de teloorgang van veel dierbaars. Neem nou bijvoorbeeld de navigatie. Van kinds af aan was ik dol op kaartlezen en heb me daarin steeds meer bekwaamd. Voor een vrouw had ik een bijna feilloos oriëntatiegevoel, zelfs de meeste mannen moesten dit erkennen. Maar steeds vaker leg ik het af tegen de digitale variant, die altijd gelijk krijgt. Ik heb ontdekt dat ook TomTom en zijn familie kan falen, maar het kwaad is al geschied. Mijn hersenen zijn op dat punt passief geworden, ikzelf vooral onzeker. Iets wat ik nooit had kunnen bedenken in de glorietijd van mijn eigen navigatie en al die mooie landkaarten. Natuurlijk snap ik ook de meerwaarde van dit digitale systeem, voor velen een uitkomst die hun dromen overstijgt. Maar de balans is zoek. Eerst de robot, dan de mens.
Drie stappen voorwaarts, twee achterwaarts, zo gaat de processie van Echternach. Met onze intrede in de digitale wereld lijken we massaal deze processie te lopen en raakt al het andere ondergeschikt. In veel gevallen heeft de telefoon voorrang boven een fysieke gesprekspartner. Alle informatie is instant op te zoeken, altijd en overal. Ik snap best dat mensen voortdurend in contact staan met hun telefoon. Vooral de voordelen op korte termijn vertonen paralellen met een verslaving, waarvan de minpunten doorgaans later opduiken.
Tone-of-voice
En zo kom ik uiteindelijk terug bij het begin, de tone-of-voice. Het moeilijke aan digitaal contact zijn mijn ervaringen met de manier van communiceren die gemeengoed lijkt te zijn geworden. Alsof een beetje wellevendheid er niet meer toe doet. Neem alleen al mijn berichten met een vraag erin waarop nooit gereageerd wordt en de misverstanden op snelle appjes waar ik in de loop der tijd mee te maken kreeg.
Het lijkt allemaal zo gemakkelijk te gaan. Hup, effe een appje sturen en klaar. Of je nu voor een rood stoplicht staat of bij de kassa in de supermarkt, de telefoon is er altijd en je hoeft maar op een paar toetsen te drukken. Zelf hecht ik aan zorgvuldig taalgebruik, probeer me te verplaatsen in de ontvanger, maar toch stuit ik met regelmaat op misverstanden en botheid. Dit ijlt meestal nog lang na in mijn hoofd. Ik kan het niet voorkómen – het internettijdperk is onomkeerbaar geworden – maar ik blijf zoeken naar de juiste balans voor mezelf om niet ten onder te gaan aan de schaduwkanten van het digitale verkeer.
Steeds bereikbaar zijn zaait onrust
We hoeven het kind niet met het badwater weg te gooien, maar het gevoel steeds bereikbaar te moeten zijn zaait enorme onrust bij mij, voelt ongezond zelfs. Het gaat te snel, te gemakkelijk, dus moet het dan ook? Dat is de vraag die ik mezelf steeds meer stel en waar ik nog geen pasklaar antwoord op heb. Wel maak ik stapjes, heb mezelf sinds lang de tijd gegund om meer boeken te lezen en de telefoon dan weg te leggen. Morgen is een nieuwe dag en anders, jammer dan.
Mijn heimwee is nog niet over. Alles wat de mensheid vooruit helpt, graag, maar gebruik kan omslaan in misbruik en dan schiet zelfs de beste uitvinding zijn doel voorbij. ´Vroeger was alles beter´ is niet mijn motto, maar een beetje kritisch blijven kijken is geen doodzonde. Als je niet met alle moderniteiten meeloopt ben je nog lang niet van de oude stempel.
Ik doop mijn kroontjespen nog even in de inkt. Mijn tone-of-voice wil ik uitdragen in mijn blogs, maar vooral in de teksten die ik voor jou als lezer en klant op papier zet. Met aandacht en tijd voor mooi en zorgvuldig taalgebruik, kwaliteit boven kwantiteit. Eerst de mens, dan het systeem.
KwaliTijd
Tijd voor herbezinning en vertraging, daarmee maak je je hersenen ook gelukkig. Tijd voor vaker een goed gesprek met een mooi glas wijn, zonder telefoon.
Wil je reageren?
Ik ben er even niet, maar je krijgt van mij altijd antwoord, binnen redelijke Tijd. Neem contact op via e-mail, formulier of social media.
